DİYEMEDİM
Hapsettim içime kendi derdimi
Yıllardır kimseye var diyemedim Küstürdüm hayata kendi kendimi İçimdeki ateş kor diyemedim. Gurbette zorumuş bu derti çekmek Hasretin içimde sır diyemedim Yüreğime gömdüm bunca derdimi Gidipde ellere var diyemedim. Hasretin acısı bağrımı yaktı Dağladı sinemi ah diyemedim Gözlerini dikti yüzüme baktı Aktı göz yaşlarım vah diyemedim. Bunca alın yazım benim kaderim Sevdim o sunamı yar diyemedim Göçersem dünyadan biter kederim Arkamdan ağlama gül diyemedim. Yusufum kervanın geçip giderken Ardımdan bakana gel diyemedim Gözlerim açık gider ben ölürken Vebalim boynunda var diyemedim. şair Yusuf GÖKKILIÇ |