Hey bilmediğim sevgili !
Kaşını gözünü, yüzünü bilmediğim
Bir ömür yarıladım senin uğruna ama,
Ben seni sevmesini bilmedim.
Evet, bilmedim çünkü ben seni hiç tanımadım.
Hiç görmedim yüzünü, hiç duymadım sesini...
Dokunmadım hiç saçlarına
Dizlerine yatıp şarkılar fısıldamadım, sonbahar akşamı yıldızların altında...
Çünkü,
Ben seni hiç görmedim, görmeye çalıştım sadece
Yakalamaya çalıştım seni her gün bitiminde...
Hep kaçtın, hep kovaladım arkandan
Gözümde derman dizimde takât kalmadı.
Kalmadı artık seni sarmaya umudum.
Hani şairler hep yazarlar ya,
"Sigaram, kibritim, bekar odam, hayallerim ve ben"
Ben senin hayalinide görmedim.
Zaten hayal kurmayıda pek beceremem...
Tıpkı,
Seni sevmeyi beceremediğim gibi.
Onun için hayallerimde pembe bir evimiz hiç olmadı.
Başbaşa dolaşamadık hiç..
Hiç balık yemedik boğazda karşılıklı.
Hiç çiçek dermedim sana kucak dolusu..
Hiç beklemedim seni sokağın başında saatlerce
Hatıra defterime hiç yazmadım ismini,
Sahi,
Seni ismin neydi?