Derdim oldu bin pare...
Derdim oldu bin pare...
Ey efsunlu gözlerim uyan haber sal yâre Solgun yapraklar gibi yerde sürünen benim Hazan düştü gönlüme derdim oldu bin pare Kara topraklar gibi yerde sürünen benim Yaralı ceylan gibi yar yar diye ağladım Gözlerimin yaşını yar yoluna bağladım Sineme bir kor düştü yaş dökerek dağladım Ruhsuz korkaklar gibi yerde sürünen benim Gönülden bir yar sevdim yârimi güller aldı Sevda saldı özüme özüm galebe çaldı Ağladıkça bu gönlüm derin deryaya daldı Issız sapaklar gibi yerde sürünen benim Ruhum yorgun can bezgin sanki bir rüyadayım El sefada ben dertli derin bir hülyadayım Daha henüz ölmedim karanlık dünyadayım Sessiz sokaklar gibi yerde sürünen benim Ferit Battal |