Vuslat RüzgârıDağıldı, mor dağların dumanı Utangaç bulutlar okşadı yanağını Mavisi gökyüzüne gizlenmiş Kızılı toprağın bağrında gelincik Kırlarda gülümserken menekşe Sevdaya uçtu yorgun kelebek Hasret yüklüydü bükülmüştü beli Yılmadı usanmadı uçtu uçtu Bahara döndüğünde doğanın bakışları Gün batımını almıştı koynuna Karanfil kokulu duygularla Kucakladı meltem esintisini Kirpiklerinden yanağına süzüldü Hasretin izlerini silen can suyu Dudağının kıvrımında tebessüm Muştular yağdı yüreğinin kapakçığına Ve yeniden açtı gün sevinçle Savruldu karabasan düşler bedeninden Uzandı kolları avuçları Semaya döndü Bıraktı benliğini vuslat rüzgârına özgürce 26.02.2009 Saat:13/45 Şiir:Ümit GAŞ Fotoğraf:Ümit GAŞ |
Utangaç bulutlar okşadı yanağını
Mavisi gökyüzüne gizlenmiş
Kızılı toprağın bağrında gelincik