Uyusam Saçlarında
Kımıldanışlarına yazıyorum.
Bir el kaldırışına,kaybolan bakışlara... Ama seni tanımam,tanıyamayışım bundan Yine de kim bilir bu sana yazılan kaçıncı şiir Kimse bilmez de belki sen bilirsin. Bilirsen sevinirim,bilmezsen pek üzülmem O zaman anlarım ki belki bu son şiirdir. Son acıdır çekilen,ellerinde büyüyen. Bana bıraksan uyurum saçlarında gizli gizli Gören olmasa keşke beni senden başka Ve kimse anlamasa ,sadece sen anlasan Sana karşılıksız sunduğum yarım akıllı kalbimi Sesimi bir sen duysan,kimseler konuşmasa. Bu karanlık ürkütüyor,o gülen ben değilim. Hayır ben vermedim sözlerine bu şekli Ben seni tanımadım,tanımayı istemem Tanıdıkça unuturum,bilirsin,konuşmazsın. Seni de sevmezdim de ah tanısaydım keşke... Bugün yanında kalsam ama hiç değişmesen Değişmeden uyusak ve uyansak beraber Beni az çok bilirsin,kımıldanışlarına yazarım. Kımıldamasan,yazmasam,bugün de boş uyusam O yere ikimiz gitsek,kimseler bilmese. Korkma sana son yazdığım şeyler olamaz bunlar. İçimde biriktirdiğim daha nice sözler var. Uyumayı pek sevmem,seni uyutmayışım bundan. Ellerini bir versen,bir gülsen şu yüzüme. Seni tanısam da defalarca unutsam. |
Beni az çok bilirsin,kımıldanışlarına yazarım.
Kımıldamasan,yazmasam,bugün de boş uyusam
O yere ikimiz gitsek,kimseler bilmese.
emeğine saglık tewbrikler güzel şiirdi