Kaç kış ayazına bedel hayalin?
Kaç? Bedelini söyle de,
Al şu omuzlarımdan hasretini...
Sadece gidişlerin bende kalsın,
Ben onları her bir sokak lambasının dibine,
Bir baba şefkati ile gömer,
Kış ayazlarına evlatlık veririm...
Şehirin silüetinde seni görüp,
’Bakın işte anneniz’derim..
Ah az kalsın martıları da unutuyordum.
Benim sana aç kaldığım gibi,
O yavrucaklar da aç kalmasın..
Bu gün yine sahile inip,ekmek ve simit attım,
Bahane ile gözlerini de gördüm hem..
Martılar bir dalıp,bir çıkıyolardı gözlerinden,
Ben ise her seferinde kahroluyordum....

Hatırlarsan ilk mektubu ben atmıştım sana
Aşk ve sevgiye dair,ne var ne yoksa sana yazmıştım.
İlk tohumunu ben atmıştım bu aşkın,
Sana ise budamalar kaldı...
Yine hatırlarsan son mektubu da sen yollamıştın...
Sonrasını hiç te merak etmedin.
Ne bana sensizlikten yapılmış bir deli gömleği giydirildiğini,
Nede nefesinin buğusuna hasret kalışımı..
Seni soranlara; o benim diyorum..
Seni içimde yaşıyorum..
Sen ise çoktan infazını vermişsin,senden geriye kalanın..
Hadi..! Son noktasını koy bu gecenin,
Ki iyice kararsın üstümdeki yokluğun,
Bende gireyim gönlünün mezarlığına,,
Olmayan huzuru aramaya......