Denizi bile olmayan bir şehirde boğulmuş bir kadın ile seviştim dün gece
Ağzında yosun kokusu ve hala yaşadığı acılar vardı, dilim yandı
’Dilim yandı çok’ dedi kadın, ’sende beni tükürme yerlere’
’Basmasın ismini dahi sormadığım kirli bünyeler üzerime’

Askısını sıyırdığımda daha, tüm zırhını bırakmıştı kapının ardında
Üstü başı bela, ayrılık ve hüzün.. Oysa çırılçıplaktı..

’Ellerimi mühürle ellerine’ dedi kadın...’ Kimse açamasın ben uyurken’
Ben sustum, o yeterince dinlemişti zaten hayatın pis gırtlağını


Adını dahi hatırlamadığım eski yar’larım geldi hüzn-ü şehrime
Ve adlarını dahi sormadığım bir kaç hüzünlü kadın
’Bu’ , onlar gibi değildi

Üzerime işliyordu tüm acılarını, her öpüşmemizde
Diğerleri gibi arzu akmıyordu saçlarından...

Kanamış, kanatılmış, kana kana hasret bırakılmış bir öyküsü vardı mutluluğa
Ve hiç tanışmamış olan eski aşkları vardı kapının arkasında

Ben sustum, o yeterince dinlemişti hayatı...
Gözleri akıyordu, bitmişti
gözleri akıyordu buna inat içime
İçimi fethediyordu..

Hiç bir bahanem yoktu oysa günaha bulanmak için
Ki benim dinimde buna günah çıkartmak bile denir

Sevmedim, seviştim...
Sevmiştim...


Bu kadar toz toprak arasında nasıl buldun beni be kadın dedim
Yolmu yoktu sanki bu şehirden başka yerlere
Adammı yoktu sanki benden başka eli kolu kan içinde

Adını dahi sormadığım bir kadınla seviştim
Belki ilerde adını unutamam diye hiç sormadım

Geldiği yer çokta önemli değildi belki ama merakta etmedim değil

Sahipsiz bir kadınla seviştim dün, ne sana benzeyen nede beni hak’eden...

Aruz Fırat Dekin