Bugün Cuma sevgilim..
Bugün Cuma..
Hasretinin mübarekleştiği,yokluğunun öldürdüğü gün...
Bugün cuma,,ben Bursa’da,sen el koynunda..
Senin parmağında,hain,bana düşman bir yüzük,
Benim boynumda,özlemlerden yapılmış bir zincir
Beni Bursa’ya bağlayan.
Bu sabah senin hayalin ile noktaladım rüyamı.
Yüzüme çarpan soğuk su gibiydi,,
Aynada sensiz bir adama bakışlarım..

Zil sesiyle koştum birden kapıya,
Gelen özleminmiş,içeri buyur ettim,,girmedi.
Şöyle bir uğramış sağolsun,,ve gitti
Sövesim,küfür edesim geldi birden ama,,
Bugün Cumaydı sevgilim.
Ayrıca ben Bursa’da,,sen el koynundasın,sesim sana ulaşmazdı yani
Bugün takvim Cuma’yı gösteriyor,
Halbuki Sen’ertesi’ye dört gün vardı.
Dört gün kalsada,saat; Seni,ben geçiyordu ve,,
Meydandaki saat kulesi akrebini batırıyordu göğsümüze...
Vakit ayrılık,gün vuslattı,,ve
Bugün Cumaydı..
Bursa’da mübarek,,Senin orada öldürücü bir Cuma...

(’’Hüzün ile beslenip şiir yoğuran bizden,şiirle beslenip hüzün doğuran herkese...’’)