BONCUK
Sen de ağlarsın BONCUK,
Düşünce kalbine sevda ateşi, Yakınca içini o deli hasret Sen de yanarsın BONCUK, sen de… Sen de ağlarsın BONCUK, Yaşadıkların gelir aklına, Ve de yaşayamadıkların Gözlerin kaçacak delik arar Huzurla boşalmak için Sen de ağlarsın BONCUK sen de, Sessiz sedasız…. Sen de dalarsın BONCUK, Alabildiğine uzak o hayal denizine, Dermansızlık vurunca dizine, Yatırırsın yüreğini Mazinin mahzenine Ah eder susarsın BONCUK…. İsyanın sesiz bir çığlık olur Gömülür yüreğinin orta yerine Çıldırmak işten değil ama, Sen de susarsın BONCUK sen de… İnsan kendi yaralarını kendisi sarar Doktoru yoktur sevdanın… Sen de anlarsın BONCUK Çaresizliklerin içinde çarenin varlığını Ve kölesi olamayacağını Yıllarca aşkın bir insanın…. Sen de kaçarsın BONCUK Acılardan bir firari gibi, Gülümsemeyi de becerirsin gün gelir, İçine gömmeyi öğrenirsin Kederleri bir bir, Hüznün de kaybolur gider, Peşinden bakakalırsın BONCUK… Sen de anlarsın BONCUK, “Acılardır adam eden adamı” Ve hiçbir acı kalıcı değildir, Geçmişinden kalabilecek Ya bir şarkıdır ya da bir şiir… Onu da unutur gidersin BONCUK… |