Kimsesizliğimin Hükmü
İçimde varoluşluluğun çaresizliği,
Bedenden yoksun bir ruhun çığlığı, Devrilen anlarla boğulmanın eşiğinde kayboluşluğu, Yaşama ait olmanın verdiği, ölüm boşluğu… Durmaksızın ilerleyen bir zamanla yutkundu, Görülmez yollarda aldığı nefesle kilitlendi, Kulak asmayışlarla, içindeki sesi büyüttü, Ve dokundu kimsesizliğine, kendini böyle avuttu… Gözlerindeki körlüğe inat asıldı gelen seslere, Kaybettiği her şeyi geri aldı beklide, Sözlerinle giriş yaptı yaşama kalkan ellere, Gülümsemesiydi selamlayıp ilerlemesi,hapsolmuş yüreklere… BURCU BAYRAKLI |