Öğrendim
Yüzünde sükutu
Gözlerinde kelamı öğrendim Gönül sarayının içinde Kenanlı bir köle olmayı öğrendim Düştüysem de gözlerinin zindanlarına Tevazu ile kaderime razı olmayı öğrendim Durmaksızın koşarken ardından yollarda Hasretine sarılıp durmayı öğrendim Dilin başka gözlere hoyrat türküler söylerken Bülbül olup altın kafeste susmayı öğrendim Vatan hudutlarıma dokunurken hoyrat bir el Adını bilmediğim ülkelerde yaşamayı öğrendim Gözlerin şiiri, tebessümün destanları kıskandırırken Kalem olup yazmayı öğrendim Yaşıyorken duygular dünyada mevsimsiz Bir ömür hazanda yaşamayı öğrendim Merhaba ederken Azrail’e son demimde Sensiz bir ömrü sen varmışçasına yaşamayı öğrendim… |