**Katmerleşen Sevdâ**Gülce Buluşma**
İmrenerek bakardım
O sevgi dolu gözlerine Bırakmak istemezdim nasırlı ellerini. Senden başka bir gül de Güzel kokmazdı bana Büyümek istemezdim yanında iken ana! Kanatların görürdüm uyusam bile. Gözler şahit anlatır gelseydi dile Yere düşünce bir yerim ağrısaydı Sen öpünce geçeceğini bilirdim anne... Öyle güzel kokardın ki Koynundan çıkmak istemezdim Hâlâ öyle kokuyorsun eskisi gibi. Şu gurbet ellerinden Uzanıp öpemesem de cenneti taşıyan ayaklarını. Gül kokunu duyuyorum anne... Kanatların hâlâ üzerimde Senden öğrendim Ümitsiz anlarda bile umutla koşabilmeyi Senden öğrendim kıymet bilmeyi Senden öğrendim yarınlarımı taşıyabilmeyi... Bakışların bakışıma değdi mi yanardım sanki? Durmadan söylemezdin sevgi sözcüklerini Babama da, bizlere de... Öyle süslü sözler bilmezdi ki dillerin. Ne kadar çok sevdiğini haykırırdı gözlerin. Gözlerin her zaman gülerdi anne Sevdikçe artan bir sevdan mı vardı ne? Bakışların hâlâ aydınlatıyor benliğimi Hep içimden merak ederdim çocuk aklımla Sözlerle neden "sevgi" sunumları olmuyor diye “söz gümüş, sükût altındır” sözünü, Şimdi anlıyorum anne... Sen o altınları olur olmaz harcamadın be anne Değeri kaybolmasın diye... Şimdilerde herkes "seni seviyorum" Desede birbirine. Anladım ki o değerli söz heba oluyor anne... Analdım ki, Kuru kuruya "seni seviyorum" demek yerine Adına sevdâ koyduğun zaman Cananının yoluna canın verebilmeyi Bilmelisin, bilmelisin ölümüne sevmeyi. Yıllar "aşkı öldürürmüş" dediler Oysa yalan söylediler hep Gerçek sevgi ölmüyor Zamanla artıyormuş anne… Sevginizin bir ömre bedel olduğunu Zamanla aşkın çoğaldığını Gözlerimle gördüm anne. Senden öğrendim koşulsuz sevmeyi Senden öğrendim fedakârlığı Senin babamı sevdiğin gibi Ben de YOL ARKADAŞIM’I Gün geçtikçe daha çok, daha çok sevdim anne... Bitmeyen o sevdan örnektir bana Meğer nasıl candan sevmişim ana Yeniden dünyaya gelseydim eğer Yine nazlı yârim sevmeye değer... Teşekkür ederim anne Teşekkür ederim sana Bana, sevdâ nasıl katmerleşir öğrettiğin için... 20/04/2011 Fatma KALKAN |