ADAMIM....
Aşka inancını yitirmiş katran karası yüreğime
Çıkıp geldi uzaklardan sürgün yemiş yüreğiyle Gözlerine mühür gözlerimin hüznü, Ellerine papatyaların kokusu bulaşmış Üstü başı hüzün kokan bir ADAM... Çocukluğu çalınmış avuçlarından Erken yaşta kucaklamış adamlığı.. Yüreği yangın yeri Sevdaları kor bir ateş Yandıkça yandı, kül oldu. Bir Anka Kuşu misali küllerinden doğdu.. Yaralarını yaralarıma yoldaş edip inandım. Sırdaşım oldu, kahramanım oldu, Düşlerimde kucakladığım sevgili oldu Gelip buldu yüreğimi uzaklardan. Hasretini çektiğim SEVDAM oldu.. O yaralı yürek en sonunda; ADAMIM OLDU..... 27/01/2011 iSTANBUL |