I

yoktu içimde saatlerin kışlamışlığı hazin
ben Ece Ayhan okumazdım zaten eskiden
oyuncaklarım vardı tahtadan kılıçlarım
Seyid Battal Gazinin oğlu olmak isterdim

yokluk sırma bir cepken gibi omzumda
elimde tespih cebimde dedemin çakısı
şehir parkını ziyaret ederdim
dudağımda kabadayıca bir türkü

kütüphanelerde sessizdim
kitaplara dalardım külliyatları okurdum
Hacı Bektaş Veli,Makalat örneğin
Dostoyoveski’ye benziyen kütüphane memuru

karşılardı beni büyük gülümsemeyle
yağmurda ıslanmış
vaziyette kapıdan girerdim
o zaman 23 sene önceydi



II

şimdi hatırlar mı beni
Dosto’ya benziyor muydu
yoksa benzemiyor muydu
belki göreceli bir durum

ama Dostoyoveski’ye şöyle benziyordu diyebilirim
çıkık elmacık kemikleri
dalgın gözleri
neyi özlüyordu? bilmiyorum




cengiz zorluoğlu