İNSANIM BEN
Hangi yürek katlanır ki şu zalim ayrılığa
Hangi bedeni yıkmaz ki söyle bu illet Gidersin uzak meçhullere kalırsın bir başına Beklersin üzgün ve çaresiz; Sanki canını alacaktır yalnızlıktır o cellat Karadır geceyi saran beyaz değil Yalnızlıktır kalbi vuran kurşun değil Çaresizdir gönül giren olmamışsa içeri İşte budur inan yalnızlığın ayak sesleri Artık bedende azap günüdür yürekte ihtilal var Faydası yok artık senle yaşanmışlıkların Anılarda ki sen değil bugünde yarınlarda ki sen gerek Sensiz kalmışsam şayet söyle yaşamanın ne anlamı var Şimdi; bana en güzel aşkı da yaşatan sendin En acı yalnızlık zehrini de içiren sen Bunca yaşananlardan sonra Seni affetmemi bekleme benden Ama ben kendimi biliyorum Dayanamam kıyamam yaşanmışlıklar var Ne de olsa insan gibi insanım ben.... Sedat Kesim |