Bu Yürek...Kıyametler kopsa da Viran şehrin Sular altında ki ormanlarında Kanadı kırık kuş olur uçar Mutludur kollarında İster seni hep yakınında Kalmış olsa bile, bedeni yıkıntılar arasında Duyar sesini uzaktan Can pahasına da olsa Düşünmez Kalkar yine de ayağa Dokunmaz Adını saklar koynunda El değmemiş masumlukta Namusudur çeyizi Yitik kentin Kaybolmuş arka sokağında Sakınmaz gözünü D/aldan bud/aktan Teni esmer Saçları koyu kızıl Bakışı yürek hoplatan Aslıdır kendisi Kaçışı var ya Aynı...ürkek bir ceylan... |
Adını saklar koynunda
El değmemiş masumlukta
Namusudur çeyizi
Yitik kentin
Kaybolmuş arka sokağında
.................
Şiirin ruhu olmuş bu dizeler..
Tebrikler şiirleriniz harika..