Tezgahın önünde bir çift göz vardı gezinen
Vahasız bir çölde kalmış gibiydiler.
Bakışları yirmi kişilik hücremde yoğunlaştı
Hücrenin kapısı açıldı.
Yarı aydınlık, daha büyük hücreydi dışarısı.

ÇOK HOŞ VE GÜZEL BİR ŞİİR OKUDUM SAĞLICAKLA GÜLLER BIRAKIYORUM SAYFANIZA ESENLİKLE

sayın gürsoy,çalışmanızı keyifle okudum,sıcak yüreginizi kutluyorum,sevgiler,

Yüreğinize sağlık. çok güzel bir şiir okudum sevgiyle kalın Bogazın kıyısından slm

yüreyinize kaleminize sağlık arkadaş

Özgürlüğünü ilk kazanan sağdan altıncıydı.
İsimlerimiz yoktu bizim.

Günün Şiirine canı gönülden Kutlarım...
Saygılarımla ...

Omuzlarımda yılların yatmışlığı...

Güne düşen emeğinizi kutluyorum..Saygılarımla..

Ayşe Gürsoy;
az okuyan biri olarak mahcup oluyorum şiirinizin heceleri arasında yüreğim rüzgarını karanfil kokularıyla dağıtırken

Ben, karanfilli sigara
Sigarasını karanfilli içenleri
Gözlerinden tanırım şimdi.
Yalnızdırlar,
Sessizdir korkuları,
Prangalıdırlar.

ciğerlerimize kadar çekiyoruz kokusunu hüznün

ilk satırdan son satıra kadar sohbet mektup havasında sıcacıktı şiir
kutlarım kardeşim

muhabbetle...

Prangalı dudaklarında çıkışı yasaklanmış bir sesti özgürlük...

Tebrikler Ayşe hanım... Sevgimle

- çoğul ekleri şiir'i düşürmüş
- akışında anlatı bozuklukları var
- armonisi kötü
- eğretilemeler zayıf hatta hiç yok
- sigara-ben(İ)-duman-karanfil vs.. gibi sözcük tekrarları şiir'i yormuş.
- ''hemen tanıdım.'' gibi düz kalıplı nesir cümleleri var! şiirsellikten uzak
- rüzgar - rüzgâr olmalı

ayrıca;

Şiirlerde dize sonlarında virgül kullanılması. Yapısı gereği şiirde bir dize ya bir cümledir ya da alt dizelerde tamamlanacak olan bir cümlenin parçasıdır. Bir cümle olması halinde dize sonuna virgül değil nokta konulur. Ki bu da şiirin görselliği, estetiği ve anlatım kaygısı bakımından illa gerekmez. Ustaların noktalama işareti kullanmadan yazdığı pek çok güzel şiir olduğunu hatırlayın. Bir cümlenin parçası olması halinde ise her dizenin sonuna virgül koymak, bir yandan anlamı karmaşıklaştırır, söylemi zayıflatır, bir yandan da görselliği içinden çıkılmaz hale getirir. Eğer şiirde bölünmüş bir cümleden oluşan birden çok dize varsa, anlamı zayıflatmamak, söylem kaybının önüne geçmek amacıyla virgül kullanılabilir. Ama "bu dize bitti, cümle bitmedi, alt dize ya da dizelerde sürüyor" mantığıyla her dize sonuna virgül koyarsanız estetikten, içerikten ve okuma kolaylığından ödün vermiş olursunuz...

ivedi şiir / dem eksik.
üzerinde küçük nüanslar yapılırsa daha derli toplu olabilir.

şiir iyi ki güne dümüş, yoksa bu güzellikten şahsen mahrum kalırdım...

teşekkürler şair.

Tarih boyu düşünce tüm prangaları parçalamıştır..Öyle olmasa kudretli Mısır,muhteşem Roma ve saltanat çökmezdi..Yürekli genç beyinler yazar,düşünceler oluşur,gelişir ve tarih değişir...Günün şiiri olmayı hakeden dizeleriniz için kutlarım..

GÜNE DÜŞEN GÜZEL GÜNÜN ŞİİRİNİ KUTLUYORUM.TEBRİKLER.SEVGİLER...

Prangali düsüncelerin karanfilli sigarasi...
Tanimamak ne mümkün, kaleminde dedigi gibi,

"Ben, karanfilli sigara
Sigarasını karanfilli içenleri
Gözlerinden tanırım şimdi.
Yalnızdırlar,
Sessizdir korkuları,
Prangalıdırlar."

Tebrikler

Yüreğinize sağlık keyifle okudğum su gibi saf bir şiir, başarılarınızın devamını dilerim.

günün şairini tebrik eder,
saygılar sunarım.

Ben, karanfilli sigara
Ilık bir rüzgarla geldim,
Endonezya’dan.
Şiir ve hüzün kokuyordu toprak
Hemen tanıdım.
Ahmed Arif’in memleketiydi burası
Mapushanede hasretle beni bekleyen.
Eskitmiş prangalarını
Toprakta şiir olmuş şimdi.

Birinden kaçıyor gibiydik sanki
Saklı kuytu köşelerde.
Tezgahı tutan ellerde tedirginlik
Gözlerde aceleci bir telaş
Adımlar hızlı ve olabildiğince nefessiz.

Tezgahın önünde bir çift göz vardı gezinen
Vahasız bir çölde kalmış gibiydiler.
Bakışları yirmi kişilik hücremde yoğunlaştı
Hücrenin kapısı açıldı.
Yarı aydınlık, daha büyük hücreydi dışarısı.

Özgürlüğünü ilk kazanan sağdan altıncıydı.
İsimlerimiz yoktu bizim.

Onu izliyordum hücremden
Sigara içmiyordu
Ah çekiyordu sanki.
Derdi dumanlara karışıyordu.
Sigarasını her içine çektiğinde
Havayı aydınlatan çıtırtılı kırmızı ışık,
Karanlık yalnızlığının ıslık çalan arkadaşıydı.

Sıra bendeydi şimdi
Ben sağdan on ikinci.
Beni her içine çektiğinde
Dumanlarıma fısıldadı derdini
Dumanım zehirlendi.

Ben, karanfilli sigara
Sigarasını karanfilli içenleri
Gözlerinden tanırım şimdi.
Yalnızdırlar,
Sessizdir korkuları,
Prangalıdırlar.
------------------
Parangalar bileklerime takılıydı,sıkyönetimin idaresindeki mahpushanesinde
Ahmet Arif gibi yaşadık oralarda,Özgülük aslında dışarda yok,tüm düşüncelere parangalara vurulmuştu.Korkma korkma çünkü korku korkuyu yaratır.İçerde özgürsün,çünkü istediğin kadar istediğin gibi konuşursun.çünkü ondan öteye başka bir duvar yok.Ya dışardakiler aslında korkuyorlar.Ahmet Arif gibi olanlar yeşerttiler bu bahçeyi.Ama o bahçeyi kurutmak istiyenler vardır ne yazık ki,!!!!!!!!!!!!!!!!!
Harika bir şiir okudum.Kutlarım.
Sevgim sevgin olsun can dost,sevgi ve saygılarımla...