MECHULDEYİM



Seni kaybettiğim günden beri; bir meçhuldeyim.
Dağlanıyor yüreğim hasretliğinle,
Kâh bir uçurtma kanadında gönderiyorum yalnızlığımı,
Kâh ebabil kuşlarının kanadında sana savruluyorum.
Kendime ansızın hayalimde seninle bir dünya kurdum,
Kollarında bir nefes gibi uyuyorum,
Uyandığımda hırcın dalgaların başında rüya,
Kollarımdaki sensin diye koca okyanusu sarıyorum,
Vücudumu buz tutan ter içinde meçhule yürüyorum.


Kaderindeyim ben sensiz yalnızlığın,
Bazen de umutsuzluğun sürgün kalbindeyim.
Bazen de demircinin elinde örs ve çekiçteyim,
Onlardan çıkan çığlığın sesindeyim…
Kimi zamanda meçhulde kemanın gıcırtılı sesiyim.
Belki de; aldığın nefesindeyim.
Ey sevgilim!
Bil ki ben meçhuldeyim.


Koca okyanusta hayali bir gemideyim sensiz,
Seni bulmak için denizi aradım ansız.
Köpük köpük bana gelesin diye.
Aşkın şarabını elinle veresin diye
Kan çanağı gözlerimde bir dumansın,
Atlastan kefene beni sarasın.
Bir okyanus sallanır, bir ben adın hece. diye diye.


Herhangi bir denizin ortasında inmek istiyorum,
Kuğu kuşunun kanadında kar olup uçmak.
Kaf dağının başında duman olmak,
Yağmur damlasıyla yazdığım aşkımı,
Gül kokulu mektup’u sunmak istiyorum.
Hayal buya sevgilim,
Sana güneşle varmak,
Kapında yıldız olmak,
Elinde kına olup kalmak istiyorum.


Ey sevgili yorgunum artık çok yorgun.
Bir güvercin kanadında uçmak istiyorum,
Meçhul de dağ başında durmak,
Kil rengi gözlerinde buz olup kalmak,
Senin aşkınla yanmak.
Kirpiklerinde kül,
Ayakkabında toz olmak,
Bunların hepside yoksa sende.
Belki de bir meçhulde.
Ayaklarımda derman yok şimdi,
Gözlerimde fer yok o kimindi?
Bedenimi saracak toprağın kil rengi,
Dilinde olsun dua.
Meçhule doğru çıkacağım yola,
Ölüm girince ruhuma ve bedene,
Sar sar beni sen beyaz kefene.
Bedenimi vereceksen toprağa,
Okyanusun dibindekine ver.
Sen gelmedin bana,
Köpük köpük ben varayım şimdi sana.

OSMAN TÜRKASLAN

09.09.2007 zaman 20,30