Çayın Naz Hâli
Bulutlardan nazlı nazlı inerken.
Demliğim gebedir yeni doğuma. Sayesinde gönül sızım dinerken. Derim çaya sakın ola soğuma. Billûr bakış bardaklara süs olur. Çaydanlığın dışı şeksiz is olur. Gözlerden silinen sade pus olur. Söz dulukur boğazdaki boğuma. Hasret bitmez dudak çaya kanmadan. Kış çıkmaz ki dere ırmak donmadan. Ceren kızlar çayımızı sunmadan. Bal karışır ilacıma ağuma. Her yudumda ayrı hazlar yaşanır. Şeffaf tenler yakut kuşak kuşanır. Buğulu kalemler mektup döşenir. Kanaat ki azı ekler çoğuma. Gurup yanar akşam güneş batarken. Sular üşür kuşlar kurtlar yatarken. Anne toprak hatıralar yutarken. Dem bakışlı demlik gebe doğuma. Dil hiç sürçmez bardakları sayarken. Doyum olmaz bardaklara koyarken. Yıldızlar ki gökyüzünde kayarken. Çay sefası derler taze doğuma. Çay suyu güneşte süzülür gelir. İncelir güzellik suyun özünde. Ateş bu istimle okkayla gelir. Der ki çaya “sakın ola soğuma.” Ankara,21.08.2011 İ:K |
güzel şiirinizi kutlarım saygılar