Gece karası gözlerinde bir ışık yakardık geceleri,
Çobanın kavalında türkümüz söylenirdi.
Soğuk namlular omuzumuzda buza keserken,
Migferimizden su içerdik her gece.
Yanlız değildik bir ölüp bin doguyorduk.
Sanki şüheda fişkırıyordu topraktan,
Çanakkalede imanımızı siper ettik düşmana.
Kocatepede, İnönüde aynı ruhu taşıdık.
Düşen Mehmede Ahmetler Hüseyinler can oldu,
Dün oldu bu günde yanlız değiliz.
Bir ölür bin doğarız biz

Bir vatan borcudur bizimki adına namus dediğimiz,
Köylümün kentlimin mahallemin vatanımın.
Anam beni doğururken doktora gitmemiş gidememiş,
Doktorsuz doğduğum toprakta vatana askerim.
Ayaz ellerimde kurşun misalı agır,
Miğferimde ter kokusu var.
Kaç gündür potinlerimi açmadım bilmiyorum.
Sadece içimde bir özlem var,
Yenide nişanlandım güzel Zeyneple.
Ama vatanımı daha çok seviyorum Zeynepten.
Eğer bir gün düşersem toprağa Zeynebime sözümdür,
Ağlama bir ölür bin doğarız biz.

Şafak ana sütü gibi aydınlık bu gün,
Tehrisimi saymıyor kısmet diyorum.
Ve sana göndereceğim mektuba her molada bir şeyler ekliyorum.
Mataramda ki su gibi azizsin anne,
Baba dönmezsem aglama dik dur,
Dik durmayı sen öğretin bize.
Sefil olsakta dik durduk hep,
Bu gece nöbetteyim anne ararım konuşuruz,
Unuttu sanma sen kutsalsın vatan gibi,
Mehmetlere süt ver ak sütünden,
Ve hiç ağlame ana biz bir ölür bin dogarız...ş.c.yılmaz