GÜNEŞİN ÇOCUKLARI
Güneşin çocukları,
Karanlıkta kaldılar. Bir deri bir kemik olmuş, Kömür karası bedenleri Yorgun baksa da, Solgun yüzünde, Derinleşen çukurunda Kocaman gözleri Bir ok gibi fırlamış yayından. Yürüyor aç ve susuz Çırılçıplak, Anasının sırtında Güneşin altında Zifiri karanlıkta Çatlamış toprakta Umarsız ölüme Teni kara, bahtı tenin de kara çocuklar Güneşin ülkesi Afrika’da Karanlıkta kaldılar. Merhaba dünya, merhaba insanlık Diyemeden daha Yaşama yenik düştüler “Güneşe gömüldüler.” Biri elinde, biri sırtında ,biri kucağında Ölüm yolunda bir ANA(Anne) Tercih yapmak zorunda Çocukları arasında Salt birkaç gün daha fazla Yaşatmak adına Güneşin çocuklarını. Yasını bile tutamadan geride bıraktığına Ölüm yolculuğuna devam ediyor. Yüreğim yanıyor Sözcükler sığmıyor dağarcığıma İsyan kuşu kondu sol dalıma Güneş topluyorum en kızılından Avuçlarımı güneşle doldurup Sıkılı yumruklarımla Fırlatıyorum Somali’li çocuklara……… Güneşin çocukları Karanlıkta kaldılar.. |