yaseminlerin gecenin koynuna süzüldüğü
esrik saatlerden birinde sesleniyorum sana yâr
poyrazda salınır yüreğim
ruhum tarumar
hüzün soluyorum
gecenin sessizliğinde
nereye çevirsem yönümü
yokluğun var

vakit gecenin üç kırkbeşi
mevsim güz
gecede ağustos böceklerinin müzik ziyafeti
nazire yapıyorlar yıldızlara
başımda duman duman efkar
sensizlik vuruyor kıyılarıma
dalga dalga yâr
nereye çevirsem başımı
hasretin var

vakit gecenin üç kırk beşi
aşka bandım yüreğimi yâr
masamda yarım kalmış demli çay
yudum yudum içiyorum sensizliği
duman duman içime çekiyorum
içimde küllenmeyen har
nereye baksam
gözlerin var

senle çoğalıp
senli çağlar iken
kendimden eksiliyorum yâr
yaprak yaprak dökülüp
düşüyorum

ölüyorum yâr
ö l ü y o r u m

vakit gecenin üç kırk beşi

hüzün soluyorum
hüzün kokuyorum
ayazı kucaklarken kollarım
bir yıldız kayıyor gökyüzünde
küf tutsa da dilek ağacının kollarında umutlar
son bir dilek daha tutup
zaman sarkacına asıyorum

vakit gecenin üç kırk beşi

gecede isyan
gecede hasret
gecede efkar
gecede hüzün
gecede sözün
gözlerin
yüzün
gecede
adın var


seninle doğduğum gecede
yine sensiz
ölüyorum yâr


----

16.09.2011
ferhan erdoğan