Oradaydık XI
Derler ki
Yaraya biraz düş basarsan çabuk geçermiş. Biz hayallerimizin ve onların yalancısıydık. Çünkü oradaydık bir kez daha, Oradaydık ve çok hastaydık bu sefer, Yoğun ama gerçekten çok yoğun bakımlardaydık Sancıların gözetiminde aşırı duygu alıyorduk Hepimiz çok hastaydık ve rüyalarımız halsiz düşmüştü Umutlarımız can çekişiyordu belki de Tutkularımız bir deri bir kemik kalmıştı. Mutluluklarımızın nabzı giderek düşüyordu Yazgımız telaş içindeydi Oradaydık ve çok hastaydık Koridorlarda telaşla koşturan düş bakıcılarını görüyorduk Herkes yardım etmek için kanat çırpıyordu Belki de yaşadığımız bir ihanetten mikrop kapmıştık Belki de geçmişimizdeki bir yalandan iltihap kapmıştık Belki de genetikti yaşadıklarımız Ama hepimiz ağır çok ağır hastaydık Ve iyileşmeyi bekliyorduk, yüreğimizi tekrar bir şiirin içine sokabilmek umuduyla Hepimiz oradaydık Düş bakıcıları bedenlerimizin yanı başında Sürekli özgüven takviyesi yapıyorlardı İyileşiyorduk bir yandan İyileştikçe berraklaşıyordu anılarımız İyileştikçe görünüyordu öykülerimiz İyileştikçe hatırlıyorduk yaşanan alın yazılarımızı Yazgımıza verilen anestezinin etkisi geçtikçe daha çok rüya görür olmuştuk Oradaydık ve iyileşiyorduk Oradaydık ve tenha bakımlardaydık Bir öykü daha öykü doğururken Bir cümle daha ilham cümlesinden çoğalırken Bir biz daha biraz daha bizleşirken Sancılarımız kabuk bağlarken İşte yine oradaydık Bu sefer ellerimizde terlemiş harflerimiz Yaşanmaktan takati kalmamış zaman Ve yeniden doğan düşlerimizle… Oktay Coşar |
yol herkesindir..