nişan alacakmış gibi
dizdi
boş şişeleri
duvarın sağlam kalmış
tuğlaları
üstüne..

şimdi
yıkıl git,
dedi
boş olsa da şişeler
duruyor
durduğu yerde
sen
yıkıl,
git..

sensizlik
boş bir şişeye
çevirse de varlığımı
yıkılsam da
kırılsam da
durduğum yerde
sen
çekil git,
düşünmeden..
varlığın
zuldür
varlığıma...

yeri yurdu
vatanı yoktu
kimsesizliğin
sefaletin
kadınlığın..

uzarken
düşünceleri
gecenin karanlığında
kimsesizliğin
gölgesini gördü
boyası çoktan dökülmüş
duvarlarda..

bir gürültüyle
kırılırken
sağlam kalmışlar
kine
öfkeye bulanmış
bir ses..
sonrası zindan,diyordu
sana
sonrası
zindan..

can yanıklarının
sızısını
duyarken
inceden ince
can kırıkları
batarken yüreğine
bazan bir ağıt
dökülüyordu
dilinden
bazan bir dize
yada
hece..

’öze gelmeyen
gelmezmiş söze..’

16/08/2011
ödemiş