ANTİK AĞIThırsın doğumuyla başladı yenilgi menzil uzadıkça kendini gösteren öfke aristophenes’i dinlemeyen savaş erkeklerinin karanlık pelerinini çeker üstüne geceyi örten peçe parlement mavisiydi son şehri yaktığında pointine basamıyordu fakat içli bir sessizliği bozuyordu parmak uçları kanayan baletin trajediye dönen gösterisinde ayakların değerini bilmeyen bedeni örste kıvranan kor külçe ne yana atsa mezar taşı olur dünyayı karanlığa çeviren eşkiya düelloya hazırlanıyordu şarapnel parçalarıyla dionysios’a sütünü satan balerin kanatır kendini çoğaltan giyotinde bir çocuğa kan emziriyordu top mermileriyle yıkılan köprüde anladım ki aşkı sahte olana hüsran olur kent |