içimin dışa açılan kapıları yangın kapılarıdır ki sen bilirsin
sana açılır yalnız sana yanlı sana yalın sana kalemimin burçları
ve niğbolularıma yıldırım düşüşü ..
düş e -düşe has bi hâl edilir bazen bre
bazen içimi şamiren gibi şişi riri m ki
yanmadan önce…
bazen


içimin inisiyatifsizliğine bazen ne diyececeğimi (?)
-ceee
o bulurumun ta kendisi ve hiç yeni değil o değil - ama olurum
giyececeğimi “herr” Yangın! yalnızca.
yiyeceğim zencinin



İçimin affedilmez bi yanı var afedersin ne diyeceğimi…
bazen bulurum zannederim zil çalar afedersin
bazen sirenler söndürmez yangını çocuk..duyarsın duvarlar yıkılır
sen bu gün iyiki varsın orada ,ben kuş
atıldım.mevsimler bekleyebilir yokluğun yerliyerinde
ben beklerim beklerim bekle bazen.


















































**