Çocuk
Dünyaya geldi çocuk
ağladı sızladı önce sonra biraz anladı sandı herşeyi kendince sevindi önce seviliyorum diye çocuk sonra bir baktı büyümüştü istesede istemese de sonra çocuk hayatı anladı; artık çocuk değildi acıyı tattı sancıları gördü aşkı buldu sandı ama nerde aşk yoktu çalıştı çabaladı çocuk ama nerde hep elinde sıfırlarla çevrelendi sonra çocuk baktı ki içinde büyük hüsranlar yıllar geçmiş saçta beyazlar umitleri tek tek torbasına koydu çocuk hak sandığınıda kaldırdı rafa düzen bu dedi dünyada değiştiremedim acıları ile ömrünü de aldı çocuk ve gitti sonsuzluğa geldiği gibi ağlayarak değil ama ağlatarak bu sefer çocuk |