Kimliksiz Manfestolarım (10)
I
Ter düşüyor bir tutam, sızımın kenarından ter akıyor, terliyor kımıldayamayan anılarım kendiliğinden ölüveriyor bitkin kaderim felç... kabuk... beynimin kıvrımlarından çıkmayı beceremeyen kahkahalarım... II Kokun, ezberim oldu, sana mecbur zamanlarımda... Uçup gitme diye, saklanırım hep kanatlarında... III Ruhun vurgun yemiş hali bile isyanda Bir kitabın en cahil yerlerine saklanmış tavırlar Rodin’in düşünen adamı karalar bağlamış Van Gogh yeni bir kulak arıyor kendine Bir kadeh votka yumuşatıyor tüm şiirleri.. IV Kalbimi sağır eden bir duygu bu, körebe oynamak şuh bir arzu. Saklambaç oynamak değil de saklambaç olmak sanki Tenimi delercesine acıtan... V Her sene bir şiirimi Kurban etmeliyim, terk edilişler bayramında... Oktay Coşar |
Bu şiir o kurban edilecek şiirlerden değil, ki Allah'ı var, sayın kelime cambazı, bir süreklilik şiiri on rakamını buluyorsa, onun içerisinde bir tane bile gereksiz tümce yoksa o yolun yarısından da çoğunu aşmışsınız demektir, darısı başıma, sağanağın altında bekleyeceğim bende belki şiirlerden biri bu bayram bana kaçıp saklanır, kurban edilmekten kurtulabilmek için...