SUSKUNLUĞUM
Sebebi yoktu suskunluğumun,
öylesine körü körüne sustum, kaybettim çevremi,ve benliğimi acıyla yoğurdum. Cevapsız suâllerim, sırf düşünmeye odaklandı beyin hücrelerim. Kendimi kandırmaya çalıştım,kalıp sözcüklerde deva aradım, vicdanımı tutuklu yargıladım. Susma hakkını kullandı,bu yüzden kalbimi aşağıladım.Bırakmak istedim hepsini bir kenara, daldım soluksuz,anlamsız rüyalara. Kelimelerde aramadım kifayet, mecnun gibi dolaştım diyar diyar,ne ekmek istedim,ne de biraz hürriyet. Ve buydu benim için mutluluk. |