ANNEM
Bir garip olarak cıktım hayat yoluna
Deger gördüğüm babamdan oldum Boğazimda kalan ekmek misali Şevkatı kalbimin derinliğınde kaldı Nazlanacak ne babam ne annam vardı Cocuklugu babamin ölümüyle gömmüştüm Gencligimi sırtımda ot yüküyle soldurdum Ayaklarım mevsım nedır bilmedem yürüdü Ya canı acırdı yada soguktan buz keserdı Asil kiş mevsimim yüregimde bitmek nedır bılmedı Gönül verdiğim sevdam bile buz tutmuş yüregimi cözemedi Sevenı kendimden cok sevdimde ‘sevenım nedir bilemedim’ Gözlerimde yaşlar icimde hüznüm eksik kalmadı Tutunduğum onca dallar avuclarımı bıraktılar Hergün düstüm hergün ıtıldım ama gocunmadim Cünkü benden olan eser YANI biricik oğlum tutundugun tek direğim oldu |
saygı duydum yazan kaleme