Ben seni hiç sevmedim ki!

Görür görmez yüreğim hoplamadı yerinden
Heyecandan karşında dilim olmadı ki lâl
Kamaşmadı gözlerim, gözlerinin ferinden
Normaldi kalp atışım, almadı bir garip hâl
Pervâneler misâli etrâfında dönmedim
Düşüp aşkın nârına yanıp yanıp sönmedim

Sadece tesâdüftü her gün karşına çıkmam
Yolumun üzeriydi beklediğin o durak
Küçücük bir kazâydı görmeden çarpıp yıkmam
Birden karşıma çıktı o masa ve oturak!
El ayak dolaşması değil, dedim ya ’kazâ’
Kendini bir şey sanıp boşuna çektin naza

Ben seni hiç sevme dim ki!

Nazar-ı dikkâtimi üzerine alındın
Gayri ihtiyâriydi sana öyle bakışım
Güldün karşıma geçip, kuğu gibi salındın
Dalgınlıktı tersinden sigaramı yakışım
Sana değildi ki o iç çekişlerim falan
Gerçek şu ki güzeldin, ’değildin’ dersem yalan

Titreyen bir ses ile önce ’günaydın’ deyip
Sâdece merakımdan sordum o gün adını
Sen de söylemiştin ya başını öne eğip
İçimden ’bu’ demedim ’hayâtımın kadını’
O günden sonra senin hayâlini kurmadım
Gece gündüz ismini sayıklayıp durmadım

Ben seni hiç sevmedim ki!

Bir mücevher misâli, dünyaca mâlûm ünü
Saklamadım ki seni gönlümün kasasında
Çabuk gelişti her şey, güzel bir pazar günü
Bir baktım yan yanayız bir nikâh masasında
Evet derken mutluydum, ve mutlu gördüm seni
Ne kadar sevmemişim, anlıyor musun beni?


/Kanıyorken ülkemde dikiş tutmaz yaralar
’Sevdâ yazmayacağım’ demiştim, bu aralar
Verdiğim sözü bozdum biliyor musun niye?
Güzel yürekli dostum! Sırf sen mutlu ol diye/


onağustosikibinonbir/az önce

.