Deli bir rüzgâra sattım
Beş para etmez çocukluğumu
Yıldızlar peşkeş çekerken
Kurşun rengi gökyüzüne
İlk uçurtmayla gönderdim
Yüreğimin yangınlarını
Su sesi, kuş sesi
Ve
İki sokak serserisinin
Akılsız kavgasında yitirdim
Delikanlı umutlarmıı
Bir yere tükürdüm
Bir de
Adam olmayan
Adamların yüzüne
Napoliten şarkıları da unuttum
On sekiz yaş gençliğimde
Söktüm dişlerini
Sırıtan yalancı hayatın
Vurdum neşteri yüzüne
İsyankâr düşüncelerin
Derken pembeye ekledim
Toz ünvanını
Ben icat ettim böylece
" Toz pembe hâyaller " i , ilk
İlk ben ağladım insanlığa
İlk ben güldüm
Çocukluğuma
Rüzgârlar eremedi hızıma
Şarkılar yetmedi hazzıma
Her eğriden
Bir doğru çıkardım
Ben aslında
O kadar kötü biri değilim
Nerede bir insan görsem
Bir dost selamı çakardım
Yine de o güzellikten
Yine de o insanlıktan
Kırıntılar var yüreğimde
Kötülük cahillikten
İyilik, meleklerden kalma
Ver elini
Ey insanlık
Ver elini ey sevgi
Deli bir rüzgâra sattım
Beş para etmeyen
Çocukluğumu...

OKTAY ZERRİN