Uzakta
Bir gece vakti kaybettim kendimi
Bir hayalde unuttum Aklım hep o göç vaktinde Öfkemi yıldızlara savurdum. Güncemde hep adın var Düşümde varlığın Belki görmesem rüyanı Ne adın kalırdı ne de varlığın sonsuz bir göçe bıraktım kendimi uçsuz bucaksız denizin üstünde Yorgunluğumu rüzgarlarla paylaşıyorum Yalnızlığımı sonsuzlukla… Bazen eski günler geliyor aklıma kendime ağlıyorum Döküyorum içimdeki acıyı Bir rüyaya dalıyorum Şimdi ne rüya nede gerçek Artık hayal bile değil birleşmek Anladım artık BEN tek gerçek Yaşamak kaybetmek değil bazen vazgeçmek Ne seninle olmak istiyorum nede sensiz Toprak atmak istiyorum Ölmüş sevdaya sessiz sessiz Artık ne seninleyim nede sensiz Uzaktayım artık çok uzakta Bir şehir değil Bir ÖMÜR kadar UZAKTA… Muhammet Taşkın |