MEVSİM YAZ
Sanki çöl sıcağı yakıyor yorgun kalbimi
Susuz bırakıyor yaz mevsiminde Kurutuyor gönlümün son hücrelerini Çoraklaşıyor duygular zaman geçtikce. Tadı kalmıyor yaşamanın Anlamsızlaşıyor dünya Niçin acımadan yakar güneş? Neden çölleşir gönül? Hasret kaldığında yağmurun sesine Umutsuzluk çöker yüreğe. Çok uzun sürmez yaşananlar Nasıl da hızla geçer zaman Göz açıp kapanıncaya kadar Çölleşse de duygular Sevgi bu kadar çabuk bitebilir mi? Yine de umutsuzluğa kapılma gönül Bir gün içinden yemyeşil bir vaha doğar Yakarsa yaksın güneş Asla yanmaktan korkma. 2008.OSMAN ÖZTÜRK. TAFLAN MEVSİMİ ŞİİR KİTABIMDAN. |
Bir gün içinden yemyeşil bir vaha doğar
Yakarsa yaksın güneş
Asla yanmaktan korkma.
dizelerinizi saygimla selamliyorum