Televizyonda gördüğüm programlardan birinin adı budur aslında,
Akan sular, dönen taşlar beni eskiye döndürdü, dayanamam buna,
Gördüklerim kadar görkemli değildi, daha mütevaziydi benimki,
Seneler seneler önce uzak bir dağ köyünde dedemin değirmeniydi...

İki kulübenin oluşturduğu küçük kompleksti, hüzünle hatırladığım,
Dedem de oranın sultanıydı bence, çalışkan insandı, benim canım,
Başında da köylü şapkası taşıyordu, serin havada üşümesin diye,
Namaz saatlerinde şapka ters dönerdi, siperlik engel olmasın diye...

O yıllarda elektrik yoktu elbette, hayat güneşe göre düzenlenirdi,
Dedeciğim güneş batmadan önce sopasını eline alır köye dönerdi,
İş saatinin bittiğini gönlü de söylerdi ona, dedem otomatiğe bağlı,
Bir makine gibiydi ama elinden ve gözünden anlardım duygularını...

Şimdi o değirmen de yok oldu, kullanılmadığı için kendisini kapadı,
Fabrika kuruldu, bölgede de medeniyetin izleri gözükmeye başladı,
Kolaylıklar iyidir ve faydalıdır, buna ihtiyaç duymaktadır insanlar,
Hatıralar kalıcıdır, onlar benim en güzel dünyamda yaşamaktalar...