Bu dünya gibi, meğer dünyada yaşanan her şey yalanmış.
Söylenirdi de aslı yok diye inanmaz, güler geçer giderdim.
Nerden bilecektim ki, bir gün, bir güzel beni sevip, aşık olacaktı.
Beni zamansız avlayıp vuracaktı, kolumu kanadımı kıracaktı.

Keşke vurup kalbimden beni sol yanına düşürseydi.
Şimdi çekilmez hasretiyle içine düştüğüm kor ateşte yanmazdım.
Nerden bilecektim ki, adını bilmediğim o güzel beni böyle yakacaktı.
Beni böyle zamansız vurup kalbimi ateşler içinde yakacaktı.

Ne yapsam, ne etsem artık bu sevda, bu aşk benim için son oldu, çaresizim.
Bilse şimdi, ben nasıl (ah vah içinde) kahrolmuşum, nasıl kaderime isyanlardayım.
Nerden bilecektim ki, ben ateşler içinde yanarken o beni bırakıp gidecekti.
Şimdi adı bile aklımda olmayan o güzel, beni ateşte yakıp kül edecekti.

Şimdi utancımı söyleyemem, derdim büyük, duymasın kimse,
Kulaklarımda çınlasa da sesi, şimdi ne yapsam, faydası yok kimseye,
Nerden bilecektim ki Tanrım, beni sevdiğini söyleyen o güzel,
Bir gün, adını bile söylemeden, sessizce beni terk edip gidecekti.
Beni böyle zamansız vurup kalbimi ateşler içinde yakıp kül edecekti…

30.07.2011
Cahit KARAÇ