BEN SENİ
Ben seni, beni ardın sıra ağlatasın diye sevmedim.
Ben seni, beni gök mavisi düşlerinde yaşat diye sevdim. Ben seni, beni ömrümün yarısında terk edip gidesin diye sevmedim. Ben seni, beni taaa mezara kadar götürüp taşıyasın diye sevdim. Ben seni, beni dünyaya geldiğime pişman et diye sevmedim. Ben seni, nasıl çocuklar gibi seviyorsam sen de beni öyle sev diye sevdim. Ben seni, her kocanın karısını sevdiği gibi hiçbir zaman sıradan sevmedim. Ben seni, senden hiçbir karşılık beklemeden adeta seni ben, bir ilaha taparcasına sevdim. Ben seni, beni sevmen için sürekli ardın sıra koşmak için de sevmedim. Ben seni, beni her gün umutlarına sarıp avuturken, yaşatıp büyüt diye sevdim. Ben seni, beni her gün cehennem ateşine atıp yak diye de sevmedim. Ben seni, gel sende beni sev, her ikimize bu dünyayı cennet et diye sevdim. Ben seni, beni her gün beklerken umursamaz bir tavır içinde ol diye sevmedim. Ben seni, beni görmediğin her an beni özleyip hasretimle yan diye sevdim. Ben seni, beni gecenin ıssız karanlığında yalnız bırakıp gidesin diye sevmedim. Ben seni, beni gece gündüz umutlarına sarıp yaşatırken hep sev diye sevdim. Ben seni, eylülde dökülen yapraklar gibi ömrümün son deminde beni terk edip gidesin diye de sevmedim. Ben seni, benim dalımda her gün çiçeğim olman için bir ömür boyu her gün güneşim olup doğman için sevdim. Ben seni, beni bu dünyada daha ölmeden önce her gün diri diri cehennem ateşine atıp yak diye de sevmedim. Ben seni, bana bu dünyada hurim olup cenneti göstererek dünyamı güllük gülistan edip yaşat diye sevdim. 29.07.2011 Cahit KARAÇ |
Her aşkın, bir beklentisi vardır maşukundan..
Ama bazen o beklentiler körelir ve aşkta kapısını kapatır, sevene, sevilene..
Malesef bu böyle sevgili şair!
Aşk beklentisiz oluncada kelimeler kifayetsizdir..