bak hala izmir kokuyor saçlarım meltemlerine ibret direniyor bu defa nahoşluğum
tutsak gecelerine dalıyor bir efsane oluyorum koca şehrin hayali beyhudeliğinde
dön diyor yanıyor körfezin yıkanmışlığına talip aşksızlığın neferi
insan kalabalığindan esaretim düşüyor bornovalara sevişme tadında onca çılgınlık
telaşı kaybolmuş ellerde yokluğumun son türkülerini demliyor sevdiğim çaybahceleri
kısılmış gönül sesinde öznesi kaybolmuş öksüzlük telaşda ayak seslerinden acilen
cilveleşmeler giriyor kordon boyu gecelerden bensizliğin özgürlük kuytularına
her dogan güneşi umutla beraber selamlardık izmir semalarında fasıllarla oysa
alışıyordum sana izmir alışıyordum
dönülmez karşıyakaların uzağından selamlıyor artık anılar grinin vapurlarını
asfalt sıcaklığında öpüşmeler kış mevsimlerime attı görüyormusun hoyratlığımı
gittim ben izmir gittim
zeybek havasında beklemiyor bak saat kulesi gözlerimin kahverengilerini
sağanak varmış bu aralar dalıyorum öylesine bir damla mazinin özeline
izmir bana ağlıyor ben ağlıyorum izmire

şiir-berrin korkmaz
seslendiren-berrin korkmaz