İkinci Baharım... (Gülce / Triyolemsi)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın GÜLCE-Triyolemsi(Üçleme)
GÜLCE EDEBİYAT AKIMI ŞİİR TÜRÜ:TRİYOLEMSİ(üçleme) *********************************************** 1-Batı Edebiyatı şiir türlerinden olan ’Triyole’ nin değişik bir versiyonudur.Adına üçleme de denmektedir. -Mısra yapısı şu şekildedir ..............................................................(1-a) ..............................................................(2-a) ..............................................................c ..............................................................c ..............................................................c ..............................................................(1-a) -Mısra aynen ...............................................................d ...............................................................d ...............................................................d ...............................................................(2-a) mısra aynen 3-Burada a-b-c-d kafiyeleri göstermektedir.(1 ve 2) de mısranın baştan sona tamamını göstermektedir. Yani ilk mısra hiç bir değişikliğe tabi tutulmadan, BİRİNCİ MISRA BİRİNCİ DÖRTLÜĞÜN DÖRDÜNCÜ MISRASI olmakta; İKİNCİ MISRA DA İKİNCİ DÖRTLÜĞÜN GENE DÖRDÜNCÜ MISRASI OLMAKTADIR. 4-Genellikle 8 artı 8=16 hece ölçüsü ile yazılırsa da, bu mısra yapısına bağlı kalmak kaydıyla, şair dilerse 7 artı 7=14, 6 artı 5=11 veya başka ölçü ve kalıplarda da değişik ’Triyolemsi’ler yazabilir. Önemli olan ilk-BEYİT’-teki iki mısranın aşağıdaki dörtlüklerde aldığı yerdir. 5-ilk BEYİT’in mısraları da kendi arasında mutlaka kafiyeli olmalıdır.(Öneren Mustafa Ceylan ve Ekrem Yalbuz) (Gülce Edebî Topluluğu) " Her yağmur sonrası altından geçtik umutla, gökkuşaklarının; gölgesinde kırık dökük ilkyazlarla...Ve toplayarak göğsümüzün tam ortasına, güneşi; ikinci baharlar yeşerttik ikinci yarısında, ömrün! " 1. İkinci baharım, güneşim, mâhım Usulca kalbime yaslan ey şahım! Unutulan rengim, yeşilim, alım, Ömrümün bağında açan son gülüm, Göveren toprağım yeşeren dalım; İkinci baharım, güneşim, mâhım... Ömür takvimini geriye aldın, Serimi çağlatıp sevdaya saldın, Toprağım yeşerten can suyum oldun; Usulca kalbime yaslan ey şahım... 2. Tan’ ıma ağaran günüm,sabahım Seninle gömüldü dündeki vâh’ ım Gözümün önünde masum gülüşler, Tenime konan o tatlı öpüşler, Aklıma geldikçe can seni düşler; Tan’ ıma ağaran günüm,sabahım... Nadaslı toprağın tohumu sensin, Güle bahçıvansın, cana bedensin. Kanadım kolumsun, bende ki bensin; Seninle gömüldü dündeki vâh’ ım... Refika Doğan |