Açmıştım yüreğimi girmesini bilmedin,
Öğretmenin ben oldum; sevmesini bilmedin.
Ben sana koşturdukça, sen bir adım gelmedin,
Adreste var olmayan gönülden gidiyorum.

Gördün, görmezden geldin; artık canıma yetti
O bendeki eşsiz yâr bir zaman hamiyetti.
Hani "sönmez" dediğin o ateş madem bitti
Kalbinde hâr olmayan gönülden gidiyorum.

Ben aşağı yol buldukça sen yokuşa sürdürdün,
Sen marifet yaptın say. eli bana güldürdün.
Bir yudumcuk sevdayı yaşatmadan öldürdün
Gerçekte yar olmayan gönülden gidiyorum.

Benim için o çarpan yüreğin durulmuşsa.
Sevdamı taşımaya o canın yorulmuşsa
Bu pazarlık menfaat üzeri kurulmuşsa,
Sevgide kâr olmayan gönülden gidiyorum.

Şimdi rahat uyu sen; yastığa koy kafanı.
Sen beni çok ararsın unutma bu lafımı
Desen desen süsle dur artık gönül rafını
İçinde yer olmayan gönülden gidiyorum.

A.P