Nefessiz kalmayım dedim
Boğulmamak için nasıl bir çabanın halinde kendimden geçtim
Ya sabır dedim,kanaat etmeyi ***e edinmiştim,yıllardır sancıları derledim
Belki vakit henüz erişmemiş, kalbin umuduyla kesişmemiş diyerek öyle bekledim


Neden bu halin içine girdim
Cezbeden firkatin narıyla halleştim,ruhumu aşkına verdim
Sanki cansız bir ten misaliydim, hissetmeyi ve nazar eylemeyi terk ettim
Loş bir duygunun rengindeydim,bazen alaca karanlıklar sakini olan bir nefestim


Solduran sualler kar etmedi
Hazan içimde ki feryadın arıyla yüzleşti,kederim dinmedi
Nereye gitsem, boynunu büken başaklar misali ötenin halinde nefeslensem
Umudun sessizlik içinde bekleyen vaktini hesap etsem, gamım ile göçüp tükensem


Kalbim itminan haline hasret
Ruhum aşkın şehrine malik olmak için firkatine namzet
Okuduğum furkan,manasına haiz olmadığım can nasıl bir imana kurban
Müteredditlik hali yanımdadır heran, neden inşiraha haiz olmuyor kalbim anbean


Anlamadan sevgi hasredilmez
Nekadar dillense de aşk, kalbin ve ruhun lisanından söz edemez
Halin sahrasında, umudun maverasında vucut bulan bir sevda, ürperti vermez
Ne kadar gamın olsa,içinde bizar kaldığın lahzalar akıl ve idrakinide men edemez


Aidiyetin ihmali ihanettir
Hilkatine yabancılık çeken bir nefes nasıl bir aşka namzettir
Nefsin heva ve heveslerine kapılan,hesapsız bir hayatı ömür sayan canidir
Ruh ve kalp sahibiyle birlikteyse azizdir, muhteremdir, faziletlidir ve ihlas iledir



Mustafa CİLASUN