KABUK TUTMUŞ YARAM
Bizde sevgimi kaldı,görmez uçmuş uçuyor
Hiç olmadık bir anda,ûcra en köşelerde Tükenmiş yüreklere, gülücükler saçıyor Kabuk tutmuş yaramı,kanatıyor her yerde Rahat yüzü yok bana,uykular oldu haram Der ki yalan boş sohbet,gıybetimdir yüz karam Vuslata hasret oldum,burnumda buram buram Çevreye keder saçıp,salıyor naçar derde Hükmettin hüküm giydim,bana değer vermedin Eğildim önünde hep,zevk-i sefa sürmedim Kederlerle kaynaştım,mutluluğa ermedim Acıya acı katıp,kederler var seherde Acın hiç öldürmüyor,için için yakıyor Ömürden günler gider,bak su gibi akıyor Benden de vaz geçmiyor,kafasına takıyor Dünya’m da kararıyor,huzurum hangi yerde TÜLAY*ASLAN |