Eyvah !
Eyvah !
Karantina altına alıp, mevcudiyetimi Öyle çok düşündümki, hayatı Altından girdim Üstünden çıktım Yaşamak böylesine bir oyun, öğretti Eyvah ! Ne çok becerdim. Azı Sınırlarım köşelerine çekti Sinip izbeliğe Yaşamayı izledim Her düşüncemi, uygulayamadım Hiç bir hayalimde, gerçek olmadı Ama tezekten püsürüklerin Değirmen taşı, halleriyle Un ufak edilip Ezildim Eyvah ! Yaşamak harbiden çok büyük bir sanat’mış Azimle iradeyle, mücadele etmek Babayiğit harcı imiş Zaman insanı bu yüzden Kalıba sokar. betonlaştırırmış İnsan ne zaman korkusuz kahraman olursa İşte o zaman duygularını yitirir Ve ölürmüş Eyvah ! |
mazinin yankısından.
Kurumuş yaprakları
sitemlerim uçuruyor avuçlarımdan.
Hani nerede
süslediğim en güzel hayallerim!
Meğer;
ben kendime çok haksızlık etmişim…
Şiirinizi en kalbi duygularla tebrik ederim Güler hanım. Gönül dolusu selam ve sevgilerimle…