YOKSULLUK
Söküldü,koptu duruldu süren acıların
Gökte aranır yarası Sabırda aranmaz akan zamanın Buldum sanılır devası Ümit beslenir bağırlarda Vakti beklenir, harcanır Eziyeti tatlı mı sanki anılarda Günü gelmeden gidenin farkındadır Umutludur sebebi bilinmez Kadere razı olursun ister istemez Bi sessizlik olur odada bitmediği Mutlu gözükür dudaklar Lakin herkez farkeder titrediğini Baba belli etmez ancak herkes farkındadır Düşüncelerde boğulmuştur kapılar Halini evin duvarları anlatır akar oluk oluk Bedeni atmadan toprağa peşini bırakmaz bu YOKSULLUK... |