Belki sen kalbimdin, kalbimdeydin.
belkide herşeyim yada hiç bişeyimdin.
sadece bir şizofreniydi belki varlığın.
kimbilir belki hayal belkide rüyaydın biraz da.
ama bunca belkilerin ötesinde,
en derin yanıydı kalbimin sığ sularına mesken tutan yanın.
sözümüzü perçinleyen yüreklerimiz vardı bu oyunun sahnesinde....
yada benim öyle bildiğim,ve öyle bilendiğim,
ve öyle olmalığını dilediğim..
oysa bir dilekten öteye gitmemiş bu parodi.
cocuksu bir nemelazımcılığa indiirgemişsin herşeyi.
geç anladım figüranı olduğumu bu oyunun.
söylemeyi beceremediğin yalanların aksine hakkını verdin rolünün...
masum bir çocuğun en umarsız yanı kadar,
yalanda olsa susadığım aşktan içip kandım,
anladım ki ben sadece adı sen olan yalana kandım.
geç anladım bunu tam gidişinin hemen sonrasında,
ve sen yalnızlığın yükünü bırakırken sevginin hamallığından aşınmış omuzlarıma,
vefa yoksunu bir gidişi de sapladın acımadan onca yaşanmışlığımıza..

vefasızlığın elinden tuttuğu unutuşlara bırakamadım senden kalanları.
vazgeçmelerin köprüsünden geçip varamadım o unutuşa!
vefasızlığın kadar vefalı ve cefalı yüreğime kurduğum salıncakta salındım yeniden,
sensizliğin cemresi birkez daha düştü toprağıma,
ıslandım hoyrat rüzgarın taşıdığı yağmurunun ardı sıra.
ben ve kabuk bağlamaz yaram ıslandı yalnızca doludizgin,,,
her yağmur tanesiyle yeni bir yara belirdi sinemde.
merhem diye süründüğüm gözlerin hançer olup düştü yüreğime,
ama yağmur değilde sensizliğin sancısıydı tutulduğum bu sağanak.
hayalini de alıp yanıma kaçtım üzerime boşalan yokluğundan.
sana yetişmeye çalışırcasına ve çatlarcasına koştum dar kaldırımlarında kentin.
rahvan gidişinin umuduma sapladığı tüm umutsuzluğu alıp haykırdım varlığına!
sadece anılarımıza sordum,hiçte kulak asmadım sensizlikle nişanlı geleceğin fısıltılarına.
çünkü ne zaman sorsam seni ona,
bir umut filizleniyordu çorak toprağıma.
biliyorken cavabını,sordum takvimlere iflah olmaz bir ısrarla.
son umudumuda uçurumdan yuvarlarken zaman,
tam beni de çekerken,vefasızlığın çelme taktı tüm duygularıma.
aşkımın acziyetine kızıp alıp sıyırdım seni tüm benliğimden.
bu vefa bile fazlaydı sana.
saatler vefasızlığını vururken,
hergün takvimlerden bir bir koparırken anılarımızı,
aylardan kadirbilmezlik,günlerden vefaertesi,
yani bununda ötesi
çok geç,
Vakit çok geç
sen anlarsan eğer değerimi duyumsadığında o geç kalınmışlığı,
baktığın geç kalmaların çok çok ötesinde olucam.
Aşk-ı Şeydanın aşkı vedaya bıraktığı göz yaşımla
Şimdi Gidiyorum ecelin gözlerine mühürlediği bakışlarımla
öylede olsa inanki sevdiğim vazgecmem senden