SİYAH
Ten esmer gözler siyah gece zifir ben kördüm
Cenneti siyah gördüm güneşi siyah gördüm Bir biçim değildi bu bir nesne değildi bu Çözülmeyince denklem bir bile etmez dördüm Aşkın cennetindeydim elmayı yasak sandım Yesem kovulacaktım yemedim korda yandım Bir şeyler orta yerde ortasından kesilmiş Dikenli teldi sevda hasretine dayandım Ne bir riya ne gaflet ne de kin var sözümde Gurbet dediğin ne ki bir sihir var çözümde Uyanıktım kendimce hesaplar peşindeydim Bir tek üşümüşlüğü tutuyordum yüzümde Nehirlere kapıldım çağlayanlardan düştüm Beşeri aşkla yandım ilahi aşkla piştim Yürek sesime gittim hiç ardıma bakmadan Sandım ki bir nefeste bütün dağları aştım Gün akşam üzereydi gök kızıl bulut oldu Her bulut yüreğime yeni bir umut oldu Gerçeği gözlerime dizdiler sıra sıra Uyandım uykulardan soyutlar somut oldu Bilmiyorum nedendir siyaha mecburum ben Acılara karıştım iflaha mecburum ben Aşka âşık yürekle derviş oldum gezerim Bana aşkı gösteren dergâha mecburum ben 21.06.2011/ Samsun İbrahim COŞAR |
sağlıcakla