BEKİR’E AĞITHışımla uğradın söndü ocaklar Yürekleri deldin bir kış gününde Bebeyi bırakmaz ana kucaklar Tüm haneye daldın bir kış gününde Bekir’in yanında Mehmet’te varmış Koşsan da varılmaz uzak diyarmış Kara kış gününde bir figan girmiş Kapımızı çaldın bir kış gününde Dostu dosta kavuşturan yolları Kederle yükledin garip kulları Kopmuş hem ayağı, hemi kolları Kaderdendir oldun bir kış gününde Can ile cananı boğdun kanına Çocuğu gömüldü, ana yanına Beterini versin, kınayanına Kaza idin buldun bir kış gününde Sekiz ceset sarmış, yanar anası Bulunmamış bağlanmaya çenesi Boş kaldı ağlıyor, şimdi hanesi Tüm haneyi aldın bir kış gününde Sızlıyor kardeşi, yanar bacısı Unutulmaz yetimlerin acısı Gidecek bilirim hanı hancısı Acılarla kaldın bir kış gününde Kalender ağlıyor isyan etmeden Ana bacı ağlar saçın ditmeden Çoğu çocuk yaşta daha yetmeden Hazan ile soldun bir kış gününde 27. 02. 2005 Haşim Kalender |