El-Ele
İlk defa herhangi bir gözyaşından saklıyorum düşlerimi..
Yudumladığım zehir zemberek havası bu hırçın şehrin İşte dönüyorum kendime, işte ölüyorum kendimde En çok yabancısı olduğum gözlerde buldum ilk defa kendimi Bu aşina olmadığım yüz benim mi? Bu titreyen eller, bu kan çanağı gözler Bu kimsenin selam vermeye cesaret edemediği çatık kaşlı adam ben miyim? Ölmediysem hâlâ Dokunmadıysa içime mezar taşımda yazan üç-beş mısra Başucumda dua eden yabancılar yoksa Ardımdan kimse ağıt yakmıyorsa Yaşadım diyemem ki.. Yaşamadan ölünür mü? Öyleyse öldüm de diyemem.. Öyleyse oldum da diyemem.. Öyleyse konuşamam da.. Hiç konuşmadın ki diyecek birileri Annemin sesi kulaklarımda çınlarken Yabancılarla konuşamam çocukluğumdan beri. Faruk Köse /pages/Faruk-K%C3%B6se/124916080854064 |