BAĞIŞLA ÇOCUK
BAĞIŞLA ÇOCUK
..................gelecek kuşaklara özeleştiri Ey çocuk yaşam ......bir göceğin yeşili kadar taze sesinde İşte bu umuttur anla! Anla geleceğimiz olduğunu çocuk ... Bak gözbebeklerimizde güve yeniği ve gölğelerimize bile düşman gövdelerimiz ,,, Ey çocuk beceremedik barışa açılan yolu dikenlerinden ayıklamayı Bu da bizim ayıbımız Bağışla çocuk, 22nisan 2bin9 aziz küçük/BREMEN |
Sıcak, yalın bir şiir.
Teknik anlamda bir iki noktaya değinmek istedim. (Öneri bağlamında)
Modern Şiirde, sözcük tekrarından kaçınmakta yarar var. (İşlevi olan vurgular vs dışında)
Örneğin, "çocuk" sözcüğü, başlıkla beraber 5 kez yinelenmiş.
Belki son dizedeki "çocuk" çıkabilir. Sadece "bağışla" ile bitebilir.
*
Şiirin başlığından sonraki "gelecek kuşaklara özeleştiri" açıklamasını gereksiz buldum.
Şiir, zaten bunu içeriyor. Şiir, çok fazla anlatmaz; daha çok duyumsatır, sezdirir.
Biraz da okura kalacak acabalar olmalı. Yer yer örtük bir söylem.
*
Şiire ad koyarken, şiirin içinden bir dizeyi olduğu gibi almaktansa, daha farklı bir sözcük (dize kurgusu) olsa, daha iyi olur.
Öbür türlü, daha ilk elde şiirin büyüsü bozulabiliyor.
Belki şiirin adı: ÖZELEŞTİRİ olabilirdi. Böylece şiirin içindeki dizenin tekrarından da kurtulabilinir.
*
Bir küçük klavye sürçmesi: "ve gölğelerimize bile" > ikinci g > yumuşak g olmuş.
*
Sevgili Şairim,
Küçük eleştirel, önerili yorumum için
Bağışlayın.
Goethe'nin sözüyle: "Doğruya, iyiye, güzele..."