ÖzlemDünyanın bin bir haline büründümde Bir gönlüne bürünemedim Her ne varsa hayatta yaşattımda Bir aşkı yaşatamadım Ben özleme hasret kaldım Yollar da kalmaya alıştım da Bir gönül de kalamadım Ben seyyah değilim ki Her hanı konak sanmadım Ben ebedi bir gönülde Ebedi konaklayamadım Ben özlemi de özledim Bahtımın gölgesinde üşüdüm Kendi bedenimde çürüdüm Özlemi de küstürdüm Bir hatırlanmayı bana çok mu gördün Vefa semtinde özlemi özler oldum |